www.oczekiwanie.fora.pl

oczekiwanie · Wysłany: Pią 22:59, 16 Mar 2012 Temat postu: dawne czasy

poezja z moich lat mlodosci, milosci

oczekiwanie · Wysłany: Pią 23:01, 16 Mar 2012 Temat postu:

Nigdy, więc nigdy z tobą rozstać się nie mogę!

Morzem płyniesz i lądem idziesz za mną w drogę,

Na lodowiskach widzę błyszczące twe ślady

I głos twój słyszę w szumie alpejskiej kaskady,

I włosy mi się jeżą, kiedy się oglądam,

I postać twoję widzieć lękam się i żądam.

Niewdzięczna! Gdy ja dzisiaj, w tych podniebnych górach.

Spadający w otchłanie i niknący w chmurach,

Wstrzymuję krok, wiecznymi utrudzony lody.

I oczy przecierając z lejącej się wody,

Szukam północnej gwiazdy na zamglonym niebie,

Szukam Litwy i domku twojego, i ciebie;

Niewdzięczna! może dzisiaj, królowa biesiady,

Ty w tańcu rej prowadzisz wesołej gromady,

Lub może się nowymi miłostkami bawisz,

Lub o naszych miłostkach śmiejąca się prawisz,

Powiedz, czyś ty szczęśliwsza, że ciebie poddani,

Niewolnicze schylając karki, zowią Pani!

Że cię rozkosz usypia i wesołość budzi,

I że cię nawet żadna pamiątka nie nudzi?

Czy byłabyś szczęśliwsza, gdybyś, moja miła,

Wiernego ci wygnańca przygody dzieliła?

Ach! Ja bym cię za rękę po tych skałach wodził,

Ja bym trudy podróżne piosenkami słodził,

Ja bym pierwszy w ryczące rzucał się strumienie

I pod twą nóżkę z wody dostawał kamienie.

I przeszłaby twa nóżka wodą nie dotknięta,

A całowaniem twoje ogrzałbym rączęta.

Spoczynek by nas czekał pod góralską chatą:

Tam zwleczoną z mych barków okryłbym cię szatą,

A ty byś przy pasterskim usiadłszy płomieniu

Usnęła i zbudziła na moim ramieniu.

oczekiwanie · Wysłany: Pią 23:04, 16 Mar 2012 Temat postu:

Precz z moich oczu!... posłucham od razu,

Precz z mego serca!... i serce posłucha,

Precz z mej pamięci!... nie tego rozkazu

Moja i twoja pamięć nie posłucha.

Jak cień tym dłuższy, gdy padnie z daleka,

Tym szerzej koło żałobne roztoczy, -

Tak moja postać, im dalej ucieka,

Tym grubszym kirem twą pamięć pomroczy.

Na każdym miejscu i o każdej dobie,

Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił,

Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie,

Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.

Czy zadumana w samotnej komorze

Do arfy zbliżysz nieumyślną rękę,

Przypomnisz sobie: właśnie o tej porze

Śpiewałam jemu tę samę piosenkę.

Czy grają w szachy, gdy pierwszymi ściegi

Śmiertelna złowi króla twego matnia,

Pomyślisz sobie: tak stały szeregi,

Gdy się skończyła nasza gra ostatnia.

Czy to na balu w chwilach odpoczynku

Siędziesz, nim muzyk tańce zapowiedział,

Obaczysz próżne miejsce przy kominku,

Pomyślisz sobie: on tam ze mną siedział.

Czy książkę weźmiesz, gdzie smutnym wyrokiem

Stargane ujrzysz kochanków nadzieje,

Złożywszy książkę z westchnieniem głębokiem,

Pomyślisz sobie: ach! to nasze dzieje...

A jeśli autor po zawiłej probie

Parę miłośną na ostatek złączył,

Zagasisz świecę i pomyślisz sobie:

Czemu nasz romans tak się nie zakończył?...

Wtem błyskawica nocna zamigoce:

Sucha w ogrodzie zaszeleszczy grusza

I puszczyk z jękiem w okno zalopoce...

Pomyślisz sobie, że to moja dusza.

Tak w każdym miejscu i o każdej dobie,

Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił,

Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie,

Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.

oczekiwanie · Wysłany: Pią 23:09, 16 Mar 2012 Temat postu:

Rozłączeni - lecz jedno o drugim pamięta;

Pomiędzy nami lata biały gołąb smutku

I nosi ciągłe wieści. Wiem, kiedy w ogródku,

Wiem, kiedy płaczesz w cichej komnacie zamknięta;

Wiem, o jakiej godzinie wraca bolu fala,

Wiem, jaka ci rozmowa ludzi łzę wyciska.

Tyś mi widna jak gwiazda, co się tam zapala

I łzę różową leje, i skrą siną błyska.

A choć mi teraz ciebie oczyma nie dostać,

Znając twój dom - i drzewa ogrodu, i kwiaty,

Wiem, gdzie malować myślą twe oczy i postać,

Między jakimi drzewy szukać białej szaty.

Ale ty próżno będziesz krajobrazy tworzyć,

Osrebrzać je księżycem i promienić świtem:

Nie wiesz, że trzeba niebo zwalić i położyć

Pod oknami, i nazwać jeziora błękitem.

Potem jezioro z niebem dzielić na połowę,

W dzień zasłoną gór jasnych, w nocy skał szafirem;

Nie wiesz, jak włosem deszczu skałom wieńczyć głowę,

Jak je widzieć w księżycu odkreślone kirem.

Nie wiesz, nad jaką górą wschodzi ta perełka,

Którąm wybrał dla ciebie za gwiazdeczkę-stróża?

Nie wiesz, że gdzieś daleko, aż u gór podnóża,

Za jeziorem - dojrzałem dwa z okien światełka.

Przywykłem do nich, kocham te gwiazdy jeziora,

Ciemne mgłą oddalenia, od gwiazd nieba krwawsze,

Dziś je widzę, widziałem zapalone wczora,

Zawsze mi świecą - smutno i blado - lecz zawsze...

A ty - wiecznie zagasłaś nad biednym tułaczem;

Lecz choć się nigdy, nigdzie połączyć nie mamy,

Zamilkniemy na chwilę i znów się wołamy

Jak dwa smutne słowiki, co się wabią płaczem.

oczekiwanie · Wysłany: Pią 23:10, 16 Mar 2012 Temat postu:

Kto z was te wiersze pamieta? Ja pamietam, do konca zycia moje cytowac wiekszosc cytatow z pamieci, Helico pamieta. Kto jeszcze?

helico · Wysłany: Pią 23:42, 16 Mar 2012 Temat postu:

Mickiewicz to klasyka, dla wszystkich pokoleń

Jag · Wysłany: Sob 0:10, 17 Mar 2012 Temat postu:

Moja babcia znala na pamiec calego Pana Tadeusza. Ja nigdy nie bylem w stanie calego utworu przeczytac! Ale wiele wierszy napisal swietnych.

MariAnna · Wysłany: Sob 5:53, 17 Mar 2012 Temat postu:

Z lat dziecięcych

Przypominam wszystkiego przypomnieć nie zdołam:
Trawa... Za trawą wszechświat... A ja kogoś wołam.
Podoba mi się własne w powietrzu wołanie
I pachnie macierzanka i słońce śpi w sianie.

A jeszcze? Co mi jeszcze z lat dawnych się marzy?
Ogród, gdzie dużo liści znajomych i twarzy
Same liście i twarze!... Liściasto i ludno!
Śmiech mój w końcu alei. Śmiech stłumić tak trudno!
Biegnę, głowę gmatwając w szumach, w podobłoczach!
Oddech nieba mam w piersi! Drzew wierzchołki w oczach!

Kroki moje już dudnią po grobli nad rzeką.
Słychać je tak daleko! Tak cudnie daleko!
A teraz bieg z powrotem do domu przez trawę
I po schodach, co lubią biegnących stóp wrzawę...
I pokój, przepełniony wiosną i upałem,
I tym moim po kątach rozwłóczonym ciałem
Dotyk szyby ustami... Podróż w nic, w oszklenie
I to czujne, bezbrzeżne z całych sił istnienie

Bolesław Leśmian

MariAnna · Wysłany: Sob 5:56, 17 Mar 2012 Temat postu:

Dział z poezją to chyba był strzał w dziesiątkę, przypominamy ulubione wiersze i świat jest piękniejszy. A Mickiewicza oczywiście pamiętamy.

koralik · Wysłany: Sob 9:50, 17 Mar 2012 Temat postu:

Jako nastolatke rodzice wysylali mnie na kolonie,
obozy letnie.To bylo cos unikalnego w moim zyciu.
Pierwsze sympatie ,szukanie sie oczyma,przypadkowosc spotkan,
"przypadkiem " dotykania swoich rak.
Tamte noce pamietam do dzis.Niebo bylo tak nisko,
ze mozna bylo dotknac gwiazd.Nigdy pozniej nie przezylam
niczego bardziej magicznego.Przez nastepne lata doroslego zycia
szukalam tego uczucia i nie znalazlam go.Zawsze "wracam" na
ten oboz.

Dzisiaj szukam w poezji tych chwil ulotnosci,
szczescia.Ciesze sie ,ze wspolnie przypomnimy sobie czas
"pierwszej milosci".
Kazdy wiersz ukrywa ktoregos z nas.

koralik · Wysłany: Nie 10:18, 18 Mar 2012 Temat postu:

I znowu , znowu rozmawialem z toba
Widzialem wzrok twoj mily
Minione dni ,choc zeszly juz do grobu,
Twym glosem zadzwonily.
Czemu ? Dzis inny caluje te oczy
I twoja dlon ujmuje !
Innemu dzisiaj mowisz w mroku nocy;
Miluje cie ,miluje !
Czy nie obludne - powiedz mi od razu -
Sa twoje calowania ?
One z malzenskiej wiernosci nakazu
Plyna , nie z milowania.
On nie dla ciebie - ty sie urodzilas
Dla wielkich zadz plomienia.
Siebie mu dajac , ty sie nie naradzilas
Swojego sumienia.
Czy dreszcz tajemnicy na wskros go przeniknal
Gdy byl w poblizu ciebie
Czy wzgardzil swiatem , by mysla do nikad
Procz ciebie jednej nie biec ;
Czy powitania twe chlodne przyjmowal
Ze lzami i milczeniem
I czy najlepsze lata ofiarowal
Dzielonym z toba mgnieniom ?
Nie ! jestem pewien ,wierz mi - szczescia twego
Nie moze ten zbudowac ,
Kto tylko piekno twych ksztaltow dostrzega
I twoj zewnetrzny powab.
Ty go nie kochasz !...Dzis wladza kryjoma
Do duszy cie przykula ,
Co zyje smutna ,szczesciu nie znajoma ,
Lecz jest jak milosc czula.

Michal Lermontow

koralik · Wysłany: Śro 19:05, 28 Mar 2012 Temat postu:

" Kiedy nadchodzi Natchnienie
z bajki mydlanej Marzenie
spiewac sie chce ,kochac sie chce
chyba juz tego nie zmienie
Chce swiat caly porwac w Ramiona
Chocby mowili Szalona
Milosc to Czar jak Piekny Dar
Milosc Nieujazmiona
Choc czasem o poznej porze
z Miloscia wiersze swe tworze
Ulotnosc slow powraca znow
Serce i Dusza jak w zmowie...))) "

koralik

To co widzisz,co sie zda,jak sen we snie jeno trwa
Spotkajmy sie ukochana u schylku dnia
Kocham cie za twa szlachetna gracje,za oczu glebie roziskrzona
Za twoje brwi skrzydlate i glowe dumnie uniesiona.
Kocham cie nie za to ze jestes w twoim ruchu
powiewu gladkosc i lekkosc puchu
i nie dla twych zwodniczych chochlikow
ktore wciaz chowasz w oka kaciku Dlaczego?
Za to,ze kochasz mnie tak jak ja ciebie.

autor nieznany

koralik

Letni poranek błysnął różem

Letni poranek błysnął różem
sen jeszcze drzemie pod powieką,
wiatr się zaplątał gdzieś na chmurze,
świetlistych wspomnień budzi echo.

Gdy szarość nieba barwę zmienia,
wszystko dziś do mnie mówi wierszem,
chcę w twoich zamknąć się marzeniach
i nie powrócić nigdy więcej.

Nadzieja wschodzi po kryjomu,
w zapachu kawy budzi myśli,
tak dobrze mi.Nie mów nikomu,
żeś znów tej nocy mi się przyśnił.

Ewa Pilipczuk

oczekiwanie