www.oczekiwanie.fora.pl

oczekiwanie · Wysłany: Pią 21:14, 16 Mar 2012 Temat postu: literatka

literatka

koralik

Sa ogromne obszary nienazwane i niewyrazone.
Poezja,ktorej przypisuje szczegolna role,
zajmuje sie tym codziennym trudem nazywania.
Chodzi o niewyrazalnosc smierci,
ale i o niewyrazalnosc istnienia.

Profesor Maria Janion

W mym starym domu,ktory dawno splonal
Do dzis napewno nie zapomnial o mnie nikt
I jest w nim polmrok,a za oknem zielono
I jest w nim cisza,a za oknem ptasi krzyk

Zapewne rano,ktos rozsuwa kotary
Zapewne slychac w kuchni glosy i brzek szkla
A co godzine bija zegary
A co wieczora na pianinie ktos tam gra.

W tym moim domu,utraconym Bog wie kiedy
Jest dla mnie miejsce na wprost drzwi
Kiedys tam wejde,aby nigdy wiecej nie wyjsc
I znajomy glos cicho spyta;Czy to ty?

Znowu sie zwroca ku mnie dobre znane twarze
Znowu ktos jak dawniej powie;Chodz...
...tylko ta droga,pod gore i w skwarze
...tylko tak trudno bardzo trudno mi tam dojsc

Gdzie jest moj ogrod i czy sa w nim georginie?
Czy jeszcze stoi obrosniety winem mur?
Czy tak jak jak dawniej mgly sie snuja w dolinie,
A za dolina blekitnieja szczyty gor?

Wszystko to ujrze,kiedy furtke odnajde
I lake za nia,gdzie sie pasie bialy kon
Po cichu dom swoj od ganku znajde
Mosiezna klamke jak przed laty wezme w dlon

...bo jest w moim domu,utraconym Bog wie kiedy
Jest dla mnie miejsce na wprost drzwi
Kiedys tam wejde,aby nigdy wiecej nie wyjsc
I glos znajomy cicho spyta;Czy to ty?

Znowu sie zwroca ku mnie dobrze znane twarze
Znowu ktos jak dawniej powie ;Chodz...
...tylko ta droga,pod gore i w skwarze
...tylko tak trudno,bardzo trudno mi tam dojsc.

Andrzej Waligorski
Droga do domu

MariAnna

Też myślałam, że dobrze by było gdyby na forum znalazł się kącik poetycki. Uprzedziłaś mnie. Dziękuję, też tu czasem coś zamieszczę.

koralik

helico · Wysłany: Pią 23:14, 16 Mar 2012 Temat postu:

W głębiach Twojego słowa
jest moja prawda
wypływam więc na jezioro
w mojej marnej łódce
jak łupinka orzecha
i ufam Jezu
że uciszysz burzę
zabierzesz bałwany
i każesz mi przyjść
do Siebie...
po wodzie

* * *
Jaka będzie
Panie
moja wiara
przykurzona sprawami
zapisywana w kalendarzu
szeptana na kolanach
w cichym mieszkaniu
mojego serca
jaka będzie moja wiara
gdy przyjdziesz...

/x.M.C/

oczekiwanie · Wysłany: Pią 23:18, 16 Mar 2012 Temat postu:

oczekiwanie · Wysłany: Pią 23:34, 16 Mar 2012 Temat postu:

Koraliku. Wielkie dzieki za dzial poezja. Wielkie dzieki.

koralik · Wysłany: Sob 9:52, 17 Mar 2012 Temat postu:

Ja tez dziekuje ,naprawde.

koralik · Wysłany: Sob 22:42, 17 Mar 2012 Temat postu:

Wydaje nam sie wciaz
ze jeszcze zdazymy
powiedziec
napisac
odwiedzic
przeprosic
az przychodzi ta chwila
i pozostaje
niedokonczony utwor
niewypowiedziane kocham
dotkliwy brak...

Malgorzata Krzywda

MariAnna · Wysłany: Nie 7:12, 18 Mar 2012 Temat postu:

Sprawiedliwość

Gdyby wszyscy mieli po cztery jabłka
gdyby wszyscy byli silni jak konie
gdyby wszyscy byli jednakowo bezbronni w miłości
gdyby każdy miał to samo
nikt nikomu nie byłby potrzebny

Dziękuję Ci że sprawiedliwość Twoja jest nierównością
to co mam i to czego nie mam
nawet to czego nie mam komu dać
zawsze jest komuś potrzebne
jest noc żeby był dzień
ciemno żeby świeciła gwiazda
jest ostatnie spotkanie i rozłąka pierwsza
modlimy się bo inni się nie modlą
wierzymy bo inni nie wierzą
umieramy za tych co nie chcą umierać
kochamy bo innym wychłódło
list przybliża bo inny oddala
nierówni potrzebują siebie
im najłatwiej zrozumieć że każdy jest dla wszystkich
i odczytywać całość

ks. Jan Twardowski

koralik · Wysłany: Pon 14:43, 19 Mar 2012 Temat postu:

A gdy nam kiedys przyjdzie
powrocic do minionych dni
marzen,dokonan,
- po latach sukcesow
z bagazem niespelnionych obietnic.
Otuleni szeptem mowionych wierszy
i lagodnym cieplem dni dojrzalych,
jeszcze raz popatrzymy
na niespelnione przyrzeczenia,
wsrod tych potkniec
i wzruszen losu.
Popatrzymy z usmiechem na nasze rece
dialogiem zlaczone,
idac w srod blyszczacych w sloncu
- zonkili.

Leszek Szczurek

koralik · Wysłany: Pią 17:16, 30 Mar 2012 Temat postu:

Kiedy rozumne gromowladne czolo
Zgiolem przed Panem jak chmure przed sloncem;
Pan je wzniosl w niebo,jak teczy kolo,
I umalowal promieni tysiacem.

I bedzie blyszczec na swiadectwo wierze
Gdy luna kleski z niebieskiego stropu;
I gdy moj narod zleknie sie potopu,
Spojrzy na tecze i wspomni przymierze.

Panie ma pyche duch pokory wzniecil;
Choc gornie blyszcze na niebios blekicie,
Panie!Jam blaskiem nie swoim zaswiecil
Moj blask jest slabe twych ogniow odbicie!

Przejrzalem niskie ludzkosci obszary
Z roznych jej mnieman i barwa i szumem;
Wielkie i metne,gdym patrzyl rozumem,
Male i jasne przed oczyma wiary.

I was dostrzegam o dumni badacze,
Gdy wami burza jak smieciem pomiata
Zamknieci w sobie,jak w knochy slimacze
Chcieliscie, mali,obejrzec krag swiata.

Koniecznosc - rzekli-wedle slepej woli
Panuje swiatu,jako ksiezyc morzu
A drudzy rzekli;Przypadek swawoli
W ludziach,jak wiatry w nadziemskim przestworzu.

Jest Pan,co objal oceanu fale
I ziemie wiecznie kazal mu zamacac;
Ale granice wykowal na skale,
O ktora wiecznie bedziecie sie roztracac.

Darmo chce powstac z ziemskiego pogrzebu
Ruchomy wiecznie,ruchem swym nie wladnie
Im wyzej buchnal,tym glebiej upadnie,
Wznoszac sie wiecznie,nie wzniesie ku niebu.

A promien swiatla,ktory slonce rzuci
Na szumnej morza igrajac topieli
Nie tonie,tylko w tecze sie rozdzieli
I znowu w niebo,skad wyszedl,powroci.

Rozumie ludzki! tys maly przed Panem,
Tys kropla w jego wszechmogacej dloni,
Swiat cie niezmiernym zowie oceanem
I chce ku niebu na twej wzleciec toni.

Zdajesz sie tykac brzegow widnokrega;
Daremnie z zaglem nawa leci chyza;
Oplywa ziemie,niebios nie dosiega;
Twa fala nigdy ku niebu nie zbliza.

Wzdymasz sie ,plaszczysz,czernisz sie i blyskasz,
Otchlanie ryjesz i w gore sie ciskasz
Powietrze ciemnisz chmurami mokremi
I spadasz z gradem - tys zawsze na ziemi!

A promien Wiary,ktora niebo wznieca,
Topi swe krople,zapala twe gromy
I twe pogodne zwierciadla oswieca;
Ach ! ty bez Wiary bylbys niewidomy.

Adam Mickiewicz
Rozum i Wiara

MariAnna · Wysłany: Sob 12:20, 31 Mar 2012 Temat postu:

Wisława Szymborska - Pukam do drzwi kamienia

http://youtu.be/-CgR9euFS6w

koralik

Kawa czarna smuga piesci nasze dlonie
poranne usmiechy w zrenicach odbite
Oczu potok jasny obmywa nam skronie
i kraglosci ciala,jeszcze nie odkryte

Z tesknoty sa tkane cukrowe baranki
na stole serweta fredzlami sie puszy
Czajnik gwizdze sonet herbaty do szklanki
a placek z cebula na stole sie kruszy

Dzwoniacym tramwajem wyznania szepczace
oczkami rosolu do siebie mrugamy
Dzien w uscisku marca,jak slowa gorace
a dom pachnie nami,zawsze,gdy wracamy.

Patrycja Brodkowska
Mruczanka

oczekiwanie

odkad helico umarla dla tego forum ja umarlem dla poezji - ale zal.